Veen

De naam valt onder de categorie toponiemen, dat zijn aardrijkskundige namen. De naam geeft aan waar men vandaan kwam, dus de plaatsnaam maar ook als adresnaam, want straatnamen waren er immers nog niet. Het tussenvoegsel ‘Van’ –onlosmakelijk verbonden aan toponiemen- ontbreekt wel, maar dat komt omdat dit bij de geboorte van één van de stamhouders niet is geregistreerd en daardoor ook, mede door spraakgebruik, aan het begin daardoor ontstond bij uitstek als adres bekend bij bewoners van oude(re) gronden. De stamboom van (Van) Veen hebben we kunnen herleiden vanaf Jan Harmenz van Veen, geboren 1630 tot aan Aaltje Veen, geboren 1882. De zoon van Jan Harmenz werd geboren in Vianen, een klein stadje ten zuiden van Utrecht in Vijfheerenlanden wat zich ontwikkelde tussen het kasteel Batenstein en de Grote –voorheen Nederlands Hervormde- kerk. Beiden zijn mogelijk getuige geweest van de brand van dit kasteel, één van de fraaiste in ons land, in 1696. Daarnaast kreeg deze streek het ook te verduren toen de Franse legers van Lodewijk XIV in 1672 ons land binnenvielen, een oorlog die ze mochten zien bij de Vrede van Nijmegen 1678. Bij de doop van de kleinzoon Jan Harmenz –inmiddels in de nog steeds bestaande 14e eeuwse kerk van het nabij gelegen Leksmond- verloor deze familie het tussenvoegsel ’van’. De vijf daarop volgende generaties zagen de ingebruikneming van het Strumpfler-orgel in voornoemde kerk en werkten mee aan de groei en bloei van Leksmond, tegenwoordig geschreven als Lexmond. De familie Veen had een belangrijke openbare functie in de gemeenschap Lexmond. Jan Hendrikzn Veen was aangesteld als eerste Assessor en Polderschout. Dan, aan het eind van de 19e eeuw, verhuist men naar het zuidelijker gelegen Leerbroek waar Aaltje wordt gedoopt in de Hervormde kerk. Zij verlaat de boerderij als zij in het huwelijk treedt met Andries van Kleef, die bij de spoorwegen werkte.